Paulina Bonaparte. Ulubiona siostra Napoleona

Paoletta Maria Buonaparte, w polskiej literaturze znana jako Paulina Maria Bonaparte, urodziła się 20 października 1780 r. w Ajaccio w Korsyce jako córka Carla Marii Bounapartego i Letycji z Ramolinów. Jako trzynastoletnia dziewczyna uciekła z Korsyki wraz z matką i siostrami Karoliną i Elizą w obawie przed rosnącym w siłę korsykańskim ruchem niepodległościowym. Przez dwa lata przebywała w Marsylii, a kiedy jej brat Napoleon został generałem, przeniosła się do Paryża, gdzie w 1797 r. wyszła za mąż za francuskiego generała Charles'a Victoire'a Emmanuela Leclerca. Już rok po ślubie Paulina urodziła swojemu mężowi syna Dermina, który jednak zmarł w wieku ośmiu lat.

W 1801 r. Paulina Bonaparte towarzyszyła mężowi w czasie jego wyprawy do San Domingo, gdzie generał Leclerc miał zajmować się tłumieniem powstania miejscowej ludności. Nie dotrzymywała jednak wiecznie nieobecnemu mężowi wierności, angażując się w romanse z żołnierzami, zarówno wyższej, jak i niższej rangi. W grudniu 1802 r. została zresztą wdową, ponieważ generał Leclerc zmarł na żółtą febrę.

W 1803 r., znów za namową brata, została żoną księcia Camilla Borghesego, przedstawiciela jednej z najzamożniejszych włoskich rodzin, lecz w niedługim czasie doszło do separacji małżonków. Plotkowano, że przyczyną rozstania pary był wyjątkowo podły charakter Pauliny – miała jakoby wykorzystywać swoje służące jako... krzesła. Chociaż sama nie miała ambicji politycznych, w 1806 r. zgodziła się objąć władzę nad księstwami Parmy i Guastalli, które zresztą rychło sprzedała za niebagatelną kwotę sześciu milionów franków.

Przez wiele lat uchodziła za ulubienicę swojego brata Napoleona (od 1804 r. cesarza Francuzów), lecz nie potrafiła zaakceptować jego drugiej żony Marii Ludwiki, co rzuciło cień na ich relację. Wiernie towarzyszyła mu jednak, kiedy po abdykacji w kwietniu 1814 r. trafił na wyspę Elbę i wspierała go w czasie tzw. 100 dni Napoleona.

W 1820 r. po wieloletniej separacji Paulina postanowiła pojednać się z mężem, lecz ich dalsze wspólne życie nie trwało długo. Ukochana siostra Napoleona zmarła bowiem 9 czerwca 1825 r. we Florencji w wieku 45 lat, najprawdopodobniej na raka żołądka, i została pochowana w krypcie rodowej książąt Borghese w Rzymie.

Autor: Marek Teler / Zdjęcie: Portret Pauliny Bonaparte pędzla Marie-Guillemine Benoist (domena publiczna)