Architekt i jego piramida

26 sierpnia 1897 w Warszawie urodził się Bohdan Wiktor Kazimierz Pniewski, architekt i profesor Politechniki Warszawskiej, jeden z najciekawszych projekantów polskiego modernizmu. Harcerz, członek POW i uczestnik wojny 1920, rozpoczął karierę architekta w latach 20., a kontynuował ją także po wojnie. Jest autorem kilku znanych projektów między innymi w Warszawie, Poznaniu i Sofii, w tym willi Ołdakowskich, budynku Poselstwa Polskiego w Sofii, czy pawilonu Domu Mody Bogusław Herse na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Jednak jeszcze ciekawsze są projekty Pniewskiego, które nigdy nie zostały zrealizowane: budynek Polskiego Radia (projekt z 1938), plan regulacje placu Piłsudskiego (z 1935) oraz jego najsłynniejsze niepowstałe dzieło: dwie wizje Świątynie Opatrzności Bożej (z 1929 i 1939). Jego pierwszy projekt narodowego koscioła, spełnienia wotum sejmowego z 1791 został odrzucony przez hierarchie kościelną... ponieważ nie przypominał kościoła. Wieńczył go bowiem ziggurat.
Omnawiajac wyniki pierwszego konkursu architektonicznego na proejkt światyni, kardynał Aleksander Kakowski stwierdził:

[żadna z zakwalifikowanych prac nie nadaje się do realizacji, nie posiadają ducha kościelnego, który by wzbudził ducha modlitwy; nie posiadają nadto ducha tradycji kościelnej w duchu katolickim przeto nie odpowiadają celowi, a więc i warunkom konkursu [...] kościół Opatrzności Bożej, który ma być wzniesiony przez Sejm, Rząd, Naród, jest czymś wyjątkowym, i w tym względzie księża biskupi są odmiennego zdania, ażeby realizacja kościoła Opatrzności miała się dokonać w formach obcych świątyniom katolickim.]
Drugi projekt Pniewskiego został już zaakceptowany przez władzę kościelne i świeckie, ale wojna uniemożliwiła jego realizację...